Niewydolność wątroby
Niewydolność wątroby to stan, w którym narząd ten przestaje prawidłowo spełniać swoje funkcje. Należy pamiętać, że choroba wątroby to choroba całego organizmu, gdyż wątroba prócz swoich funkcji trawiennych spełnia także wiele innych tj.: odpowiada za prawidłowe krzepnięcie krwi, utrzymuje prawidłowe ciśnienie tętnicze. Niewydolność wątroby dzielimy na: przewlekłą i ostrą. 1. Przewlekła niewydolność wątroby: Trwała i postępująca dysfunkcja wątroby, która jest konsekwencją choroby przewlekłej. Stan ten charakteryzuje się wystąpieniem encefalopatii wątrobowej (zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego, które są skutkiem działania toksyn, pojawiających się w organizmie w związku z uszkodzeniem wątroby) i osoczowych zaburzeń krzepnięcia. Tę grupę obejmuje przede wszystkim marskość wątroby, a także przewlekle przetrwałe zapalenie wątroby, przewlekłe zrazikowe zapalenie wątroby, toczniopodobne zapalenie wątroby, przewlekłe zapalenie wątroby nieokreślone. 2. Ostra niewydolność wątroby: Potencjalnie odwracalną, nagła, trwała i postępująca dysfunkcją wątroby (bez wcześniej zdiagnozowanej choroby wątroby) charakteryzującą się wystąpieniem encefalopatii wątrobowej od 4 do 26 tygodni od uszkodzenia wątroby i osoczowych zaburzeń krzepnięcia. Przyczyny i czynniki ryzyka: Nadużywanie alkoholu — alkoholowe uszkodzenie wątroby rozwija się w wyniku nadużywania etanolu, czyli alkoholu etylowego. W zależności od czasu, ilości spożywanego alkoholu oraz uwarunkowań genetycznych, obserwowane zmiany w wątrobie mają postać stłuszczenia, zapalenia lub marskości i są określane jako alkoholowe choroby wątroby. Alkohol jest najczęstszą przyczyną chorób wątroby w krajach rozwiniętych, wypicie ponad 80 g etanolu dziennie (co równa się 2 litrom piwa, 1 litrowi wina lub 5-6 drinkom) znacząca zwiększa ryzyko choroby wątroby. Przebycie wirusowych zapaleń wątroby – wirus HBV, rzadziej typu HCV lub innymi wirusami powodującymi zapalenie wątroby, osoby po przebyciu tych zapaleń są bardziej narażone na zachorowanie na niewydolność wątroby. Leki i toksyny – zatrucie takimi lekami jak: halotan,izoniazyd, sulfonamidy, feny toina, statyny, tetracykliny, indometacyna, kwas p-aminosalicylowy, a w szczególności paracetamol może skutkować niewydolnością wątroby. Również zatrucie toksyną muchomora sromotnikowego bardzo często kończy się ostrą niewydolnością wątroby. Ostra niewydolność wątroby może być również następstwem piorunującego WZW typu B, zakrzepicy żył wątrobowych i innych chorób wątroby (np. przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia wątroby, choroby Wilsona) i ogólnoustrojowych (np. wstrząsu lub sepsy). Objawy: Przewlekła niewydolność wątroby może przebiegać bezobjawowo. Dopiero przy uszkodzeniu większości tego narządu pojawiają się objawy niewydolności. Początkowo występują osłabienie, a także dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak: • brak łaknienia • zmniejszenie masy ciała • uczucie pełności po jedzeniu • zła tolerancja tłuszczów i alkoholu • bóle brzucha, zwłaszcza po prawej stronie • wzdęcia • nieprzyjemne odbijane po jedzeniu • nudności Następnie pojawiają się żółtaczka, powiększenie wątroby, obrzęki wokół kostek nóg, żylaki przełyku lub odbytu. Wodobrzusze, czyli obecność płynu w jamie brzusznej, zwykle świadczy o dużym stopniu zaawansowania niewydolności wątroby. Objawy ostrej niewydolności są bardzo podobne do tych, które pojawiają się w zaawansowanym stadium przewlekłej postaci choroby, a dodatkowo pojawiają się zaburzenia świadomości, a kontakt z chorym jest niemożliwy. Objawy te pojawiają się od 4 do 26 tygodni od uszkodzenia wątroby. Ostatnim etapem niewydolności wątroby są głębokie zaburzenia metaboliczne (kwasica metaboliczna) i śpiączka wątrobowa, a w konsekwencji śmierć. Diagnoza: Ostrą niewydolność wątroby rozpoznaje się na podstawie danych z wywiadu ogólnego, wywiad epidemiologiczny (czyli dotyczący kontaktu z czynnikami zakaźnymi i toksycznymi) i obraz kliniczny. Konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań wspierających rozpoznanie kliniczne, w tym przede wszystkim parametrów układu krzepnięcia, a także innych, takich jak: ocena biochemicznych wykładników uszkodzenia miąższu wątroby (aktywność aminotransferaz alaninowej i asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej i γ-glutamylotranpeptydazy), pełna morfologia krwi z rozmazem, stężenie glukozy w surowicy, gazometria we krwi tętniczej, grupa krwi, stężenie paracetamolu i ewentualnie innych leków lub narkotyków, badania serologiczne w kierunku zakażeń wirusami HAV, HBV, HCV, testy na chorobę Wilsona (zmniejszone stężenie ceruloplazminy i miedzi w surowicy, podwyższone dobowe wydalanie miedzi z moczem), autoprzeciwciała, test ciążowy u kobiet. Wskazane jest także oznaczenie stężenia amoniaku we krwi tętniczej. Leczenie niewydolności wątroby: Zarówno w przypadku ostrej, jak i przewlekłej niewydolności wątroby ważna jest dieta ubogobiałkowa (podaż białka powinna wynosić max. 60 g na dobę). Stosuje się także leczenie farmakologiczne, jednak najbardziej skuteczną metodą leczenia jest przeszczepienie wątroby. Przeszczep w przewlekłej niewydolności wątroby powinien zostać wykonany wtedy, gdy wyczerpią się inne możliwości leczenia i pojawią się objawy zaawansowanej niewydolności tego narządu. Transplantacja powinna zostać jednak wykonana, zanim dojdzie do niewydolności wielonarządowej. W przypadku ostrej niewydolności wątroby konieczne jest jak najszybsze wykonanie transplantacji. Według statystyk, po przeszczepie wątroby przeżywa ok. 60 proc. pacjentów. Podejście firmy ubezpieczeniowej: Jeśli chcesz, aby Doradca indywidualnie sprawdził możliwość ubezpieczenia Twojej choroby — skontaktuj się z nami. Konsultacja jest darmowa i niezobowiązująca, a firmy ubezpieczeniowe dość często są w stanie zaakceptować klienta z historią chorób tylko przy niewielkich indywidualnych zmianach stopnia zabezpieczenia w polisie. Aby skontaktować się z nami napisz do nas na Facebooku, e-mailem lub z naszej strony. ProLife Financial Services
